Siopao Boy

"Minsan ang ating pagkakamali ay naitutuwid natin sa pamamagitan ng ibang tao."

SIOPAO BOY
Ni: Arvin U. de la Peña

Siya si Siopao boy. Iyon ang tawag sa kanya. Hindi naman siya mukhang siopao at lalong hindi siya mahilig kumain ng siopao dahil wala siyang masyadong pambili. Isa lang siya sa napakaraming driver ng pedicab. Umiikot siya sa mga kalye para maghanap ng pasahero. Mahirap talaga ang trabaho niya. Bukod sa madami ring katulad niyang driver ng pedicab ay madalas maglakad na lang ang mga tao sa nais puntahan para makatipid. Sa madaling salita ay mailap ang pera para sa katulad niya.

Kapag tanghaling tapat at mainit ang panahon ay madalas makita ko si Siopao boy. Sa ilalim ng puno ng narra sa plaza. Tumatambay siya at nagpapahinga. Marami ring katulad niya ang gumaganun. Dahil siguro sa pagod sa pamamasada kaya ganun ang ginagawa.

Kung tumatambay naman ako sa bilyaran minsan ay nakikita ko rin doon si Siopao boy. Naglalaro din siya ng bilyar. Madalas ay talo siya. Hindi kasi siya magaling magbilyar. May hilig lang siyang maglaro ng bilyar. At pag aalis na dahil natalo ay pagkakantiyawan pa na "balik ka siopao boy, mamasada ka muna." Tapos magkakatawanan na ang ibang mga tao.

Hindi ko masyadong kilala ang uri ng pagkatao niya. Minsan isang gabi lasing ako galing sa barkada at pauwi na mag-isa ng makita ko siya namamasada pa. Tinawag ko siya para ako ay sumakay pauwi sa amin. Pero ng makadaan kami sa inuman ng beer ay sinabi ko sa kanya na mag-inuman muna kami. Ako ang sagot sa bayad at pumayag naman siya.

Nakakadalawang bote na kami ng beer ng magkuwento siya tungkol sa pamilya niya. Kinamumuhian daw niya ang kanyang ama dahil iniwan sila. Dalawa silang magkapatid at siya ang panganay. Limang taong gulang siya at ang kapatid niya ay dalawang taon ng lumayas ang ama niya para sumama sa ibang babae. Hindi raw talaga matanggap ng ina niya na iniwanan sila. Lalo na at maliit pa silang magkapatid. Ang ina raw niya ay isang labandera. Kapag may nagpapalaba ay diyan lang nagkakapera. At ang isa niyang kapatid ay nasa bahay lang dahil nalumpo noong bata pa dahil nagkasakit. Hindi raw makapagtrabaho. Kayod daw siya ng kayod para magkaroon sila ng pambili ng bigas at pagkain. Wala rin daw iba na tumutulong sa pamilya nila kundi ang kanilang sarili. Nang tanungin ko naman siya bakit siya naglalaro ng bilyar at madalas ay matalo pa ang sagot niya ay sobra lang daw iyon sa dapat niyang kitain sa isang araw. Kahit pa siya ay natatalo ay magkakaroon pa naman siya ng pera dahil sa pamamasada. Nakakapagod nga lang daw. Sariling pedicab na daw niya iyon. Naipundar niya dahil sa bawat araw ay nagbibigay siya ng pera sa kinuhaan niya ng pedicab hanggang sa makumpleto ang halaga ng pedicab.

Madami siyang naikuwento sa akin. Ang nakaantig ng aking damdamin ay ng magsalita siya na "bakit kailangan pa na ikasal ang nag-iibigan kung maghihiwalay rin lang." Doon ay nalaman ko na kasal pala ang mga magulang niya. Pero nabalewala lang ang sacrament of marriage na nangyari sa kanila.

Nang makaubos na kami ng tig limang bote ng beer ay nagpasya na akong umuwi na kami pagkatapos kong bayaran ang halaga ng ininom namin kasama na ang pulutan. Habang pauwi na kami ang nasa isip ko ay dapat di matulad ang pamilya ko sa pamilya nina Siopao boy o kaya ng ibang pamilya na nagiging broken family. Ayoko dumating iyong panahon na malalaman ko na ang aking anak ay namamasada ng pedicab at ang ina niya ay labandera. Samantalang ako ay nasa ibang babae at maayos ang kalagayan.

Pag-uwi ko ay agad niyakap ko ang aking asawa na natutulog katabi ang isang taong gulang namin na anak. Paggising niya ay doon lumuha ako at sinabi ang mga kasalanan ko na kahit kasal kami ay may iba akong babae na nagkakamabutihan na rin at balak ng umalis sa lugar para sa kanya ay sumama. Sinabayan niya ako sa pagluha at sinabi niya na nahahalata na rin niya iyon sa akin dahil sa mga kuwento pero ayaw lang daw niya akong komprontahin dahil baka lumala pa at maging dahilan ng paghihiwalay namin. Pinatawad niya ako ng gabing iyon. Masaya kaming natulog na magkatabi kasama ang aming anak.

Kinabukasan ay agad pinuntahan ko ang aking ibang babae sa bahay nila na siya lang mag-isa dahil ang mga magulang niya at mga kapatid ay nasa Amerika. At doon din ay sinabi ko na ayoko na sa kanya. Tinatapos ko na ang aming bawal na relasyon dahil ayoko na masira ang aking pamilya. Kakayanin ko na magtiis at magsakripisyo para di lang kami maging broken family. Sinabi ko rin sa kanya na magiging matiwasay nga ang pamumuhay namin pero konsensya ko kung maiisip na naghihirap ang aking asawa at anak na wala ako sa kanila. Naunawaan naman niya ako at sinabi kong salamat na lang sa lahat.

Pagtalikod ko para umalis na ay tinawag niya ako. Humiling siya na sa huling pagkakataon daw ay magtalik kami. Pinagbigyan ko naman siya. Umaatikabong pagtatalik ang naganap sa amin na huli na talaga. Lahat na posisyon at pagpapaligaya ay ginawa namin para maging memorable talaga ang huling pagtatalik namin. Nag umpisa ang aming pagtatalik sa sofa nila hanggang sa humantong kami sa kuwarto niya. Nang matapos na kaming magtalik ay may kinuha siya sa kanyang bag. Iniabot niya sa akin ang pera at sinabing labinlimang libong piso daw . Tulong daw niya sa amin. Nang sinabi ko sa kanya na malaki ang halagang bigay niya ang sagot niya ay ayos lang daw iyon. Pinapadalhan naman siya lagi ng pera ng kanyang mga magulang. At isa pa raw pagkatapos niyang maggraduate sa susunod na taon ay pupunta na rin siya ng Amerika. Tinanggap ko ang pera kasi malaking tulong iyon sa aking pamilya at nagpasalamat ako sa kanya. Mahigpit ko siyang niyakap.

Bago ko isara ang pinto dahil uuwi na ako ay nilingon ko muna siya. Kita ko sa mukha niya ang lungkot sa sarili at may kaunting luha pa sa kanyang mga mata. Pagtalikod ko ay sinabi ko sa sarili ko na sa kabanata ng buhay ko hanggang sa magwakas ay itutuon ko na lang ang aking atensyon sa aking asawa at anak. Kung hindi pa dahil kay Siopao boy siguro ay hindi ako matatauhan.

Salamat Siopao boy.