Sino Ako (Hiram Sa Diyos)

Sino Ako (Hiram Sa Diyos)
Ni: Arvin U. de la Peña

Sa ngayon na buhay pa tayo kapag may patay na inililibing minsan pinatutugtog ito Sino Ako (Hiram Sa Diyos). Nakakalungkot kapag naririnig natin ang kantang ito dahil lahat tayo ay may mahal sa buhay na pumanaw na. Darating din ang araw na tutugtugin ito na hindi na natin naririnig iyon ay dahil tayo na ang pintutugtugan dahil patay na tayo. 

Hiram sa Diyos ganyan ng buhay natin. Darating ang araw na tayo ay mamamatay. Kung ano ang mayroon tayo lahat ng iyon ay hindi madadala sa kamatayan. Maiiwan natin sa lupa ang mga bagay, ari-arian, pera o anu pa sa ating pagkamatay. Lahat ng mga iyon ang makakatamasa ay ang mga mahal sa buhay na naiwan na buhay pa, pero darating din ang araw ng kanilang paglisan sa mundo.

Marami ang nagkakasakit ng malubha. Sakit na kailangan ng malaking halaga para sakali ay magamot. Kung gumaling ay nadugtungan lang ang buhay. Nabigyan uli ng pagkakataon na makapiling ang mga mahal sa buhay. Nabigyan uli ng panibagong buhay para magawa pa ang dapat gawin sa mundo. Ngunit iyon ay may wakas din katulad ng mga tao na ng magkasakit ng malubha ay umasa lang sa mga herbal medicine dahil walang pera pero gumaling din. 

Masaya ang mabuhay. Nakakaramdam tayo ng kasiyahan lalo kung nagagawa natin ang gusto. Nakakamtan ang mga pangarap. May nagmamahal at minamahal tayo. Masarap ang ganun dito sa lupa. Pero walang hihigit sa kasiyahan na nadarama kung kapiling na natin ang Diyos na siyang nagbigay buhay sa atin sa lupa. Dahil sa kabilang mundo naroon ang tunay na kasiyahan Walang away, walang gulo, walang problema na mararamdaman doon kapag kasama na ang Diyos.

Lord, marami akong kasalanan sa iyo. Hindi man ako katulad ng iba na laging nagsisimba ay naniniwala pa rin ako sa'yo. Sinisisi man kita minsan sa mga pagsubok na dumarating sa akin ay nais kong humingi ng tawad. Alam ko may araw din na mamamatay ako, kukunin mo na ako para mapunta sa mundo mo. At kung sakali man na kukunin mo na ako ay nais kong magpasalamat sa iyo na minsan binigyan mo ako ng pagkakataon na mabuhay. Makita, magmahal, mahalin, maramdaman, at malaman ang mga kaganapan sa lupa.

Bus Terminal

"Kung ang dalawang nag ibigan ay tunay na nangako na magmamahalan talaga habang buhay kahit magkalayo ay hindi hahanap ng iba."

BUS TERMINAL
Ni: Arvin U. de la Peña

1970: Sa isang bus terminal ay naghihintay na umalis na ang bus na sinasakyan ang mag asawang Ismael at Samantha kasama ang 3 taon gulang na anak na lalaki ang pangalan ay Jimwel. First time na pupunta ng Mindanao si Ismael sa bahay nina Samantha para magbakasyon dahil mula ng magka asawa sila ay umuupa lang sila ng isang kuwarto. Sapat lang ang kita nilang pera sa trabaho hindi makapagbakasyon sa kani-kanilang lugar. Ganunpaman ay nagsumpaan sila na magmahalan hanggang pagtanda at hindi na iibig ng iba.

Dahil hindi pa umaalis ang bus ay nagpaalam muna si Ismael kay Samantha na bibili muna ng slice bread para may makain sila habang nagbiyahe. Sa kabilang kalsada siya nakabili ng slice bread. Nang ibigay na sa kanya ang sukli ng tindera at aalis na ng bigla ay napagtripan siya ng isang lalaki na saksakin sa tiyan, mabuti hindi siya napuruhan. Tinulungan siya ng mga tao at dinala sa ospital. Nang matapos na ang operasyon agad ay sinabi niya sa doktor na kailangan niyang pumunta sa terminal ng bus dahil naroon ang asawa at anak niya naghihintay pero hindi siya pinayagan. Magpagaling daw muna, umiyak na lang si Ismael.

Samantala ng mga sandaling iyon si Samantha ay sakay na ng bus papunta ng Mindanao. Labis ang kanyang pagtataka bakit hindi na bumalik ang kanyang asawa. Nasabi niya na lang sa sarili na magkikita rin naman uli sila dahil magbabakasyon lang siya sa kanilang lugar.

Ilang araw na lang at babalik na si Samantha sa Maynila ng lusubin ng mga rebelde ang kanilang bayan. Sinunog ang mga kabahayan at dinala ang mga ari arian na puwede mapakinabangan. Walang nagawa ang mga nakatira kundi ang lumikas at tumira na lang sa ibang lugar sa takot na baka bumalik uli ang mga rebelde. Tinulungan ng gobyerno silang mga apektado na magkaroon ng matitirhan at mapagkakakitaan. Ang naging kabuhayan nilang mga apektado ay pagsasaka at pagtatanim ng iba't ibang klaseng gulay na maibebenta. Hindi na pinayagan si Samantha ng kanyang mga magulang na bumalik pa ng Maynila. Tumulong na lang daw sa kanila para sa ikabubuhay.

Si Ismael naman ay patuloy lang sa masipag na pagtrabaho. Umaasa pa rin siya na muli ay makikita ang asawa niyang si Samantha at ang anak na si Jimwel. Paminsan-minsan ay pumupunta rin sa bus terminal na huli silang nagkasama ng asawa at anak para tumambay at sariwaan ang mga nakaraan.

1990: Si Ismael ay isa ng supervisor sa SM Supermarket Manila. Sinabi niya na kung sakali ay may mag apply na ang pangalan ay Jimwel Bagante ay sabihan agad siya. Dahil gusto niyang makita ng personal at makausap.

Ilang buwan lang ay may nag apply nga na ang pangalan ay Jimwel Bagante. Agad ay tinawagan sa telepono ang supervisor na si Ismael. Ilang sandali ng ituro ng tauhan ni Ismael kung sino si Jimwel Bagante agad ay sinabihan niya na sumama sa kanyang opisina. Sa loob ng opisina ay tinanong ni Ismael si Jimwel kung tagasaan at ano ang pangalan ng mama niya. Nang sabihin ni Jimwel na siya ay taga Mindanao at ang pangalan ng mama niya ay Samantha Ibarta agad ay niyakap ni Ismael si Jimwel. Sinabi na anak niya siya at asawa ang mama niya na matagal ng hinihintay na makasama uli. Ikinuwento lahat ni Ismael ang mga nangyari bakit nagkalayo. Ganundin ay ikinuwento ni Jimwel sa ama niyang si Ismael ang kabuhayan nila sa Mindanao at kung bakit siya lumuwas ng Maynila para magtrabaho.

Kinabukasan agad ay pumunta sa bus terminal ang mag amang Ismael at Jimwel para pumunta ng Mindanao. Ang bus terminal na kung saan doon sila nagkahiwalay na mag asawa. Nang umalis na ang bus para Mindanao ay sabik na agad si Ismael na makasama uli ang pinakamamahal niyang si Samantha.

Lumuluhang nilapitan at niyakap ni Samantaha na sa mga sandaling iyon ay kumukuha ng mga gulay para ibenta sa palengke ng makita ang mahal niyang si Ismael kasama ang anak na si Jimwel. Mahigpit na niyakap ni Samantha si Ismael na siya lang niyang mahal. Ganundin din si Ismael niyakap ng mahigpit si Samantha.

Kinuwento ni Samantha kay Ismael ang mga nangyari bakit di na siya nakabalik ng Maynila. Naunawaan at naintindihan naman ni Ismael si Samantha. Ikinuwento din ni Ismael kay Samantha ang nangyari sa kanya ng bumili ng slice bread. Ang mahalaga sa ngayon ay magkasama uli sila. 

Pagkaraan ng ilang linggo ay nakapag pasya si Samantha na muli ay manirahan sa Maynila kasama ang asawa at anak. Malugod naman na tinanggap ng mga magulang ni Samantha ang desisyon. Magpapadala na lang lagi ng pera bawat buwan.

Muli pagkalipas ng 20 years ay nagsama muli sa iisang tirahan ang mag asawang Ismael at Samantha kasama ang malaki na nilang anak na si Jimwel.