Calling

CALLING
To: Charmaine Doromal
By: Arvin U. de la Peña

It's not easy you are not with me
I know it is hard
But I am still here waiting for you
That someday you will be back.

I laugh with the joke
But deep inside of my heart
I hide the pain of losing you
Because I really like you.

I try to forget you
But I can't do it
Time will pass but I want you to know
You will always in my mind.

Baby you are worth to remembered
I hope you hear my voice
Calling you'll be back
To make my dreams come true.

Friend ( by request )

*Nag request ang nakilala ko sa chat na sana raw ay sumulat ako ng poem na para sa kaibigan niya. Ibinigay niya sa akin ang pangalan ng kaibigan niya. At ito po ang naisulat kong poem para sa kaibigan niya.*

(kung may mali man sa grammar ay pasensya na kasi di ako magaling sa english)

Friend
To: Veronica Avalos-Ceja
By: Arvin U. de la Peña

Having a friend like you in my life
Makes me feel great
For whatever happen
You are always here beside me.

Despite our differences in life
You treat me good
You don't even say to me
Words that can hurt me.

My friend I hope you won't change
The good attitude you showed to me
Make it last forever
For I will do the same to you.

Let us make our friendship
Like a perfect circle
We can always turn around
When we need our presence.

Huwag Kang Matatakot

*Inihahandog ko ang tula na ito para sa lahat ng tao na sana kung may problema man o pagsubok na dumating ay harapin at pilitin na hanapan ng solusyon para naman maging masaya.*


HUWAG KANG MATATAKOT
Ni: Arvin U. de la Peña

Huwag kang matatakot sa kinakaharap mong pagsubok
Harapin mo at pilitin na labanan
Sapagkat sa dulo ng lahat ng pagsisikap
Liwanag ang naghihintay sa iyo.

Isipin mo hindi ka nag-iisa
May handang dumamay sa iyo kung kailangan
Tandaan mo na ang umaayaw sa problema
Ay siyang taong mahina ang loob.

Magpakatatag ka lang sa suliranin
Mas marami ang hahanga sa iyo
Kung hindi ka natatakot
Sa hamon ng buhay.

Kahit ikaw ay mabigo pa
Huwag ka pa ring susuko
Hindi sa lahat ng pagkakataon
Ikaw ay pagkakaitan ng tagumpay.

Sayang ang pagkakataon
Kung panghihinaan ka ng loob
Huwag ka matakot sa unos ng buhay
Bangon kung ikaw ay madapa.

Reminder (as a promise)

*This girl is my cousin who live in Virginia Beach, USA. I wrote this poem for her as a promise when we talk that i will make poem for her and post it in my blog.*

(If there is mistake on a grammar sorry because i am not good in english, hehe.)

REMINDER
To: Kathleen A. Romualdo ( my cousin )
From: Arvin U. de la Peña

Walk in good faith
Just like you're a superstar
Most people are dreaming
They become like you.

Make life meaningful everyday
Let your worries be calm
For all we knew
There is a solution for a problem.

Don't run for the failures
Face it and make adjustment
For those succeed in life
Have experience first how to failed.

Think you're not alone
Everbody has someone who love
It is because of love
We are here living.

Accept what you are now
Don't be jealous to others
Life in this world
Each of us have different lifestyle.

Preso

PRESO
Ni: Arvin U. de la Peña

Ako ay isang preso. Bilanggo rin kung tawagin. Ang hirap ng kalagayan ko dito. Ang sikip dito sa loob. Halos pare-pareho na ang mga baho namin. Amoy tayo, ikaw nga. Paggising sa umaga hanggang sa maghapon ay rehas na bakal ang madalas na makita. Gustuhin man na tumakas ay hindi magawa dahil mahigpit ang seguridad at isa pa kahit na tumakas ay mahuhuli rin. Lalo lang magiging malala ang kaso ko.

Mabait naman akong tao. Di ako palaaway at lalong hindi basagulero. Madalas nga akong tuksuhin ng mga kaibigan ko na hindi raw ako nakikisama sa kanila pagdating sa mga pagbibiro o ginagawa na hindi kanais-nais. Pagdating naman sa inuman ay di ako nagpapakalasing. Hindi katulad ng iba kong mga kaibigan na lasengero talaga.

Simple lang naman bakit ako narito. Pauwi na kami ng kaibigan kong si Alexis mula sa pagdalaw ng kanyang nililigawan ng may madaanan kaming babae na inaapi ng lalaki. Agad ay nilapitan niya ang lalaki at sinabihan na " pare huwang mong sasaktan 'yan, babae 'yan." Bigla agad ay sinuntok si Alexis at doon ay nagsuntukan na sila. Ako naman dahil gusto kong tulungan ang kaibigan ko ay bigla may nakita akong isang kahoy at agad ay pinulot iyon at ipinukpok sa ulo ng lalaki. Nang matamaan siya agad ay natumba at doon ay may mga dumating ng mga tao. Sa sandali ring iyon ay doon namin nalaman na anak pala ng congressman sa ibang lugar ang lalaki na aking napalo ng kahoy. Dahil maimpluwensya sila agad ay kinasuhan kami at ipinakulong. Kinabukasan agad ay nakalaya si Alexis dahil nakapagpiyansa siya. At ako ay naiwan na nakakulong dahil wala pa kaming pera para sa pagpiyansa.

At ilang araw na lumipas bigla ay nag-away ang dalawa kong kasamahan sa loob ng bilangguan. Pag-aaway na nagkaroon ng saksakan dahil ang isa ay may nakatago palang patalim. Nang parating na ang mga jailguard bigla ay ipinahawak sa akin ang patalim at ako agad ang napagbintangan na sumaksak. Nataranta ako sa biglang pangyayari. Lalo akong nadiin sa loob at lalong lumala ang kaso ko. Kahit nabuhay ang sinaksak ay di niya naman magawang sabihin na hindi ako ang sumaksak sa kanya dahil siguro ay natatakot siya na ilipat sa ibang selda o kulungan ang kaaway niya at dahilan para hindi na siya makaganti.

Napakabilis ng pangyayari. Parang istory sa pelikula. Agad ay ipinalipat ako sa munti. Wala naman magawa ang mga magulang ko dahil maimpluwensyang tao nga ang nasa likod ng pagkakalipat ko ng kulungan. Tuluyan na yata akong mabubulok sa kulungan iyon agad ang nasabi ko ng nasa munti na ako.

Lumipas ang araw at buwan na ako ay naririto. Ang nakapagpapasaya lang sa akin ay kapag dinadalaw ako ng aking mga mahal sa buhay. Ang kaibigan ko naman na si Alexis ay hindi na makadalaw sa akin. Ang balita ko ay nasa ibang bansa na raw at doon ay nagtratrabaho.

Sa ngayon pinipilit kong limutin ang mga bagay o pangarap noong ako ay hindi pa preso. Masakit pero iyon ang totoo. Ako ay nakulong hindi lang sa bilangguan kundi sa mga minimithi ko rin sa buhay. Kung kailan ako makakalaya dito ay hindi ko alam.